Źródło: mynarum.com
Krótka historia niezwykłej bakterii probiotycznej Narine
[1954] Odkrycie bakterii Lactobacillus acidophilus Er-2 317/402. Prof. Levon Akopovich Erzinkyan – naukowiec i wynalazca, dr n. technicznych i biologicznych, twórca Mikrobiologii Technicznej w Armenii – przeprowadza analizę smółki swojej wnuczki, pod kątem obecności bakterii kwasu mlekowego i odkrywa wyjątkowy szczep, wyróżniający się niezwykłą żywotnością i odpornością na antybiotyki, żółć i kwas.
[1958] Pierwsze zastosowanie bakterii Lactobacillus acidophilus Er-2 317/402. Wnuczka prof. Erzinkyana trafia do szpitala z powodu ciężkiej infekcji jelitowej. Gdy dziewczynka nie reaguje na leczenie szpitalne, a lekarze rozkładają ręce, nie dając jej szans na przeżycie, prof. Erzinkyan wprowadza do jej leczenia bakterie Lactobacillus acidophilus Er-2 317/402. Dziewczynka zdrowieje, a szczep, który podano zostaje nazwany od jej imienia – Narine. Rok później Rząd Armenii wprowadza ten probiotyk jako obowiązkowy dodatek do mleka na oddziałach neonatologicznych i w przedszkolach. Dzięki niemu mleko staje się wartościowym zamiennikiem naturalnego pokarmu, a karmione nim dzieci nie chorują na schorzenia przewodu pokarmowego, mają lepszą odporność, fizjologię i metabolizm.
[1986] Czarnobyl, rekomendacja WHO. Po wybuchu elektrowni jądrowej w Czarnobylu, Lactobacillus acidophilus Er-2 317/402 Narine, zostaje włączony do leczenia osób z dysbiozą. Wyniki badań pokazały, że bakteria przyczynia się do normalizacji flory jelitowej i poprawy stanu zdrowia leczonych osób. Pozytywne wyniki terapii zwracają uwagę Organizacji Zdrowia, która rekomenduje stosowanie szczepu Narine w tak ekstremalnych sytuacjach.
[1995] Powstanie zakładu przy Instytucie. Na początku lat 90-tych, młody dr, Dilanyan Edward Karlenovich, staje przed groźbą poważnej operacji. Chcąc jej uniknąć, chwyta się ostatniej deski ratunku – zaczyna przyjmować Narine w postaci jogurtu (jedynej, dostępnej w tamtym czasie formie). Szybkość i efektywność działania „leku” na tyle go zdumiewa i fascynuje, że postanawia poświęcić się badaniom nad tą niezwykłą bakterią. Otwiera pierwszy na świecie zakład produkujący tabletki z oryginalną bakterią Narine. Zakład Vitaway LLC znajduje się w najbliższym sąsiedztwie Instytutu, w którym od początku przechowywany jest szczep.
[2001] Badania w Japonii. Japońscy mikrobiolodzy z Institute Pasteur de Kyoto, przeprowadzają serię badań nad bakterią Lactobacillus acidophilus Er-2 317/402 Narine, odnosząc się do badań z 1987 roku, w których wykazali, że bakteria Narine indukuje produkcję interferonu – naturalnej substancji wytwarzanej przez komórki organizmu, odpowiedzialnej za wytwarzanie przeciwciał w celu zwalczania infekcji.
[2009] Ujawnienie informacji o stosowaniu Narine przez radzieckich astronautów. W Wielkiej Brytanii, na jaw wychodzą informacje o stosowaniu Lactobacillus acidophilus Er-2 317/402 Narine przez radzieckich astronautów. Wcześniej, ujawnienie osiągnięć naukowych dotyczących szczepu Narine, nie było możliwe, ponieważ stanowiły one tajemnicę wojskową i były regulowane przez KGB.
[2015] Otwarcie zakładu produkcji i innowacji w Japonii. Japończycy postanawiają wprowadzić produkty z bakterią Narine na swój rynek. W porozumieniu z armeńskim Vitaway LLC otwierają w Tokio zakład produkcyjny. Niestety mimo wielu przeprowadzonych badań nad bakterią i podjętych prób produkcji, nie odnoszą sukcesu. W końcu postanawiają zamawiać Narine bezpośrednio z Armenii i tak jest do dzisiaj.
[2018] Powstanie polskiej marki NARUM. Michał Toczyłowski ojciec, który szuka ratunku, dla jednego ze swoich synów, u którego zdiagnozowano zwiotczenie mięśni, trafia w rosyjskiej literaturze medycznej, na wzmiankę o niezwykłej bakterii Narine. Po wielomiesięcznych poszukiwaniach udaje mu się w końcu nawiązać kontakt z producentem w Armenii. Po doświadczeniu na sobie i najbliższych, niezwykłego działania probiotyku, postanawia sprowadzić te produkty do Europy. W ten sposób powstaje marka Narum.
